Spelbeschrijvingen

Attila

Introductie: Het Romeinse Rijk wandelt, de Hunnen uit Mongolië rukken op. De op de vlucht slaande volkeren proberen nieuw land te vinden en steken de Rijn of de Donau over. De spelers oefenen invloed uit op deze volkeren en scoren daarmee punten.

Het doel: De meeste punten te scoren tijdens het spel.

Het begin: De spelers ontvangen 3 actiefiches en 6 speelkaarten. 1 telsteen per speler wordt op het scorespoor geplaatst. Om beurten zijn de spelers nu aan de beurt.

De eeuwen: Het spel speelt door 4 eeuwen heen: de 4e eeuw, de 5e eeuw, de 6e eeuw en de 7e eeuw. In de 4e eeuw vindt er maar 1 pacificatie plaats en levert elke score 1 punt op, terwijl in de 7e eeuw 4 pacificaties plaats zullen vinden en elke score 4 punten geeft.

het spelbord

Een spelbeurt: In een spelbeurt speelt een speler een kaart uit en plaatst een leger van die kleur op het bord. Het plaatsen geschiedt in een van de grensprovincies, in een provincie waarin al legers van deze kleur staan of in een provincie die daaraan grenst. Op de invloedstabel van dit volk stijgt de speler één of meerdere plaatsen (afhankelijk van de eeuw waarin het plaatsvindt). Een speler kan ook afzien van deze stijging en daarvoor in de plaats een extra leger in deze kleur plaatsen.

de speelkaarten

Confrontatie en pacificatie: Zodra in een gebied 5 legers staan wordt er gevochten en zal er uiteindelijk vrede heersen. Alle spelers mogen eenmaal kaarten uit hun hand spelen om de aanwezige volkeren te ondersteunen. Deze worden gelijktijdig bekend gemaakt. Het volk dat het laagste totaal aan legers en kaarten heeft, wordt verwijderd. Bij een gelijke stand worden alle zwakste volkeren verwijderd. Vanaf nu heerst er vrede in dit gebied. Daartoe wordt een pacificatiefiche in de provincie gelegd.

Telling: Zodra alle pacificatiefiches uit een eeuw zijn neergelegd, scoren de spelers punten voor de diverse volkeren. Daartoe wordt op de invloedstabel gekeken welke twee spelers de meeste invloed op dat volk hebben. De speler met de meeste invloed scoort punten gelijk aan het aantal legers dat het volk op het bord heeft. De speler die als tweede op de invloedstabel staat scoort punten gelijk aan het aantal gebieden waarin het volk is vertegenwoordigd. Voor de koploper is het dus verstandig om de legers samen te trekken in zo min mogelijk gebieden, terwijl de speler op de tweede plaats juist probeert de macht over zoveel mogelijk gebieden te verdelen.

Actiefiches: Eenmaal per beurt kan een speler een van zijn actiefiches inzetten. Daarmee kan hij bijvoorbeeld een dubbele beurt uitvoeren, zijn kaarten ruilen of extra invloed uitoefenen. De actiefiches gaan na gebruik uit het spel.

Het einde: Zodra de 4 eeuwen voorbij zijn of een volk volledig op het bord staat of iemand de maximale invloed op een volk uitoefent, dan wordt de huidige beurt afgemaakt en volgt er een laatste telling. De speler met de meeste punten wint vervolgens het spel.

Waardering: Ik heb het spel pas eenmaal gespeeld en ik weet nog niet goed wat ik ervan moet vinden. Het spel geeft een heel ander gevoel dan je eigenlijk verwacht. Op het spelbord vindt maar weinig actie plaats. De meeste actie vindt eigenlijk plaats op de invloedstabel. Daardoor lijkt het een beetje een soort aandelenspel. Je hebt geen moment het gevoel dat je landen van het Romeinse Rijk aan het afnemen bent. Verder is het spel erg afhankelijk van de kaarten die je krijgt. Daardoor kan het voorkomen dat je je helemaal niet kunt verdedigen. Eenmaal in het hele spel mag je je kaarten wisselen en dat is veel te weinig. Toch zitten er spannende elementen in het spel, waardoor ik twijfel over mijn waardering. Ik zal het eerst vaker moeten spelen...

Opmerking: Het spel heet Attila en is genoemd naar de heerser van de Hunnen. In de spelregels wordt echter gesproken van Atilla (foutje?). Het aardige is dat Attila in het spel helemaal niet terug te vinden is. Een ander element waarover veel spelers zullen vallen is de kleur van het spelmateriaal. Enkele spelerskleuren komen namelijk overeen met de kleuren van de legers. Dit kan erg verwarrend werken en had eenvoudig voorkomen kunnen worden. Na enkele spelletjes heb je er niet zo heel veel last meer van.

de telstenen en de legers

by Ronald Hoekstra - 2001