Verslag

Een verslag van de donderdag en vrijdag door Ronald I.

's Morgens vroeg vanuit Nederland vertrokken en zonder noemenswaardige files kwam ik aan bij het beursgebouw. Er stonden buiten enorme rijen van mensen die nog kaarten moesten kopen. Dat verliep dit jaar niet echt soepel. Dat kwam waarschijnlijk ook, omdat de kaarten in de voorverkoop een stuk duurder waren. Veel van hen hebben er wel 2 uur over gedaan om binnen te komen. Gelukkig was het de andere dagen een stuk beter geregeld aan de kassa's.

Ik was nog niet binnen of er kwam een SMSje van Sandra en Enrico. Zij stonden op het punt te beginnen met Porto Carthago. Snel er naartoe en ik kon nog net aanschuiven midden in de uitleg. De uitleggers hadden het spel ook net de avond van tevoren voor het eerst gezien en dat was duidelijk te merken. Veel dingen moesten worden nagevraagd of opgezocht en telkens veranderden de regels tijdens het spel. Dat kwam de indruk niet ten goede. Hopelijk hebben ze het spel tijdens de rest van de beurs beter uitgelegd. De spelers moeten hun arbeiders inzetten in de haven, waar voortdurend schepen binnenkomen en vertrekken. Je moet de schepen voorzien van goederen om punten mee te verdienen, waarmee plaatsen in het paleis kunnen worden gekocht. Klinkt allemaal bekend en zo voelde het ook een beetje. Enrico nam nog wel de uitbreiding voor Peloponnes mee. Daarna besloot ik eerst maar eens een rondje over de beurs te maken.

Een opvallend gegeven van Spiel dit jaar is de afwezigheid of beperkte aanwezigheid van veel spellen. Lang niet alle spellen waren op tijd voor de beurs klaar en veel andere spellen waren in de voorverkoop al uitverkocht. Je kunt het spel dus niet eerst uitproberen voordat je het aanschaft. En dat is toch juist waar de beurs voor is bedoeld, lijkt mij. Het spel Vinhos was helemaal niet verkrijgbaar, maar als je het op de beurs kocht, dan zou het gratis thuisgestuurd worden. Van het spel Civilization waren de eerste dagen maar enkele tientallen exemplaren beschikbaar en daarmee was het dus snel uitverkocht.

Eerst maar eens een rondje langs diverse Nederlandse uitgevers.

Giuoco had een nieuw abstract spel: Lino. Met heel eenvoudige regels, wordt toch een heel listig spel gemaakt. Dat merk je pas als je het spel speelt. Voordat het spel begint, veranderen de spelers een deel van het spelbord. Daarna plaatsen de spelers om beurten een steen op het bord. Wie een rij volmaakt, scoort net zoveel punten als de lengte van die rij. Aan het eind van het spel worden nog bonuspunten gescoord voor 4 of meer stenen van de eigen kleur op een rij. Een bonus die je niet mag onderschatten. Chislaine toonde ook nog vol trots het Sinterklaas Journaal spel van haar hand, dat bij 999Games is uitgebracht. Er waren net 's morgens enkele exemplaren afgegeven.

The Game Master had een nieuwe uitvoering van het spel Rotterdam: Antwerpen. Met een nieuw bord en enkele aangepaste spelregels. Daarnaast was er een kinderspel over het monster van Loch Ness, maar dat heb ik doorgeschoven naar een van de volgende Ducosim beurzen. Er stond ook nog een waterbak in de stand, waar af en toe wedstrijden gehouden werden, waar deelnemers prijzen mee konden winnen.

University Games richtte zich vooral op Moord in Maanlicht, Vidi en FindIt. De eerste is een soort MasterMind, maar dan in een Cluedo setting. FindIt is een buis gevuld met kraaltjes en tussen deze kraaltjes zitten allerlei voorwerpen verstopt. Deze staan op een lijstje en de bedoeling is dat je ze allemaal vindt. Eigenlijk een spel voor één speler, dan ook prima in de auto is te spelen. Er schijnt ook nog een muntje met een code in te zitten, maar die is helemaal lastig zichtbaar te krijgen. Het spel was blijkbaar erg verslavend, want diverse mensen bleven erg lang met de buis schudden.

De stand van White Gobin Games was voortdurend goed gevuld en de uitleggers maakten overuren. Er waren dan ook veel nieuwe titels. Rattus en de uitbreiding Pied Piper raakten geheel uitverkocht. De andere nieuwe spellen Norenberc, Inca Empire en Khan heb ik ook doorgeschoven naar een Ducosim beurs. Inmiddels heb ik Khan al gespeeld. Het thema (de Monogolen) is een erg "opgeplakt" thema: Ik had absoluut niet het gevoel strijd te leveren met de Mongolen. Je plaatst wat fiches op het spelbord en op de juiste momenten vervang je fiches op het bord door tegels. De speler wiens fiches in de meerderheid zijn, wordt de eigenaar van deze tegel, die aan het eind punten oplevert. Het is ook nog zaak om een zo groot mogelijke aaneengesloten keten van tegels te vormen. Al met al een heel abstract spel, waar de mooie afbeeldingen niets aan veranderen. Het trekken van de kaarten en de soms grillige bewegingen van de heersers voegen nog een aardige geluksfactor toe. Je kunt andere spelers ook nog eens flink een loer draaien. Ik werd er helaas niet warm of koud van.

Het meest benieuwd ben ik naar Norenberc. Dat spel haalde te weinig stemmen om in de eindlijst van de Fairplay te komen, maar haalde wel heel hoge cijfers.

Hieronder nog twee afbeeldingen van het spel Merchants & Marauders dat White Goblin komend jaar in het Nederlands gaat uitbrengen.

Productief had een hele serie wat oudere spellen, die in het Nederlands worden uitgebracht. Zo hadden ze Logan Stones van de auteur van Hive. Op de speelstenen staat op beide zijden een symbool van steen/papier/schaar. Soms dezelfde, soms verschillende. Om beurten mogen de spelers een steen aanleggen aan de op tafel liggende stenen. Als de nieuwe steen "sterker" is dan één of meer van de andere stenen, dan worden deze stenen omgedraaid. Het doel is om als eerste vier dezelfde symbolen op een rij te krijgen. Tactiek en geheugen zijn erg belangrijk in dit spel. Pixel is een eenvoudig spel dat je kunt vergelijken met vier-op-een-rij. Om beurten mogen de spelers een steen op het bord leggen. Wie als eerste vier stenen (of drie bij meer spelers) op een rij heeft, heeft gewonnen. Je mag echter niet zo maar overal je steen neerleggen. Langs de rand van het bord bevinden zich twee schuifjes. Als je aan de beurt bent, verschuif je een van deze schuifjes en op het kruispunt dat nu wordt aangewezen, leg je je steen neer. Met twee spelers is het een alleraardigst spel. Met meer spelers wordt het meer wachten op de fout van een ander en zal de speler links van de zwakste speler vaker winnen. Granny Apples lijkt een beetje op het dobbelspel Bongo. Er worden allemaal halve appels gegooid. Komt de bolle kant naar boven, dan telt het als een hele appel, komt de vlakke kant naar boven, dan telt het als een halve appel, tenzij de afbeelding wat anders aangeeft. Zo eet een worm een appel op, maar eet een vogel de worm op voordat hij een appel kan eten. Voor een appeltaart zijn maar liefst 2 appels nodig. Je moet zo snel mogelijk het juiste aantal appels roepen dat je op tafel ziet liggen. Wie aan het eind van het spel de meeste punten heeft verdiend, wint het spel. Een alleraardigst actiespelletje.

Quined Games had zich vooral gericht op Era of Inventions, dat ook weer in de gelimiteerde MasterPrint editie werd uitgebracht. De Nederlandse auteur Anthony Daamen was aanwezig om zijn spel uit te leggen. Het spelen van het spel heb ik doorgeschoven naar een Ducosim beurs. Quined en White Goblin hebben besloten om hun wegen te scheiden, omdat de filosofie niet meer hetzelfde was. Quined wil hooguit twee goede titels per jaar uitbrengen (om ze goed te kunnen ondersteunen), terwijl White Goblin veel meer spellen op de markt wil zetten. Dan is het inderdaad verstandiger om ieder je eigen weg te gaan.

Cwali had maar liefst drie nieuwe spellen: Sun, Sea & Sand, waarbij je een hotel runt en zoveel mogelijk gasten probeert te lokken en in je hotel te houden. Verder was er het rekenspel Summy, met mooie houten blokjes. Corné vertelde nog over een stel dat graag Sun, Sea & Sand wilde spelen, maar dat was op dat moment niet beschikbaar. Summy kon wel gespeeld worden, maar dat zagen ze niet zitten. Uiteindelijk zijn ze dat toch gaan spelen en voordat er een tafel Sun, Sea & Sand beschikbaar kwam, waren ze alweer verdwenen. Maar later op de dag verschenen ze weer en kochten meteen twee exemplaren van Summy. Summy is een beetje te vergelijke met Scrabble, maar dan met rekensommetjes en zonder bord. Tot slot was er nog een fotosafari spel met de porceleinen beeldjes uit Tricky Trek: Tricky Safari. Wie maakt als eerste van alle 10 de dieren een foto?

Toevallig liep ik Sandra en Enrico weer tegen het lijf. Zij waren het spel Foodle aan het spelen. Niet echt een spel waar spellenliefhebbers warm voor lopen, maar het werd leuk, omdat het spel niet alleen in een Engelse versie, maar ook in een Zuid-Afrikaanse versie te spelen was. En dat was voor ons Hollanders natuurlijk een leuke uitdaging. Doel van dit spel dat over gezond eten gaat is als eerste het bord rond te lopen. Je moet eerst een vraag beantwoorden en als die goed is, mag je met de dobbelsteen gooien en je pion vooruit zetten. Het vakje waar je op uit komt, geeft je soms nog een opdracht of een kanskaart. Soms moet je verplicht water drinken. De vragen gaan allemaal over eten en daarna wordt er een aanvullende tekst met informatie gegeven. Het leukste was nog om de Zuid-Afrikaanse teksten te begrijpen. Weet jij wat aardappelskyfies zijn? Even nadenken en je begrijpt dat daar chips mee bedoeld worden. De standbemanning bestond uit de ontwerpster van het spel en haar man. De ontwerpster is diëtiste en haar man heeft geassisteerd bij het wetenschappelijk verifiëren van de antwoorden. Ze waren erg enthousiast en konden veel over voeding vertellen. Het spel verkocht ook goed, want op zaterdag was alles uitverkocht.

Vooraf had ik hoge verwachtingen van Navegador, dus toen we een plekje konden bemachtigen om te spelen, nam ik die mogelijkheid graag aan. Het spel had uiteraard de van deze auteur bekende "rondel". De spelers verplaatsen hun actiepion op deze rondel maximaal 3 plaatsen vooruit. De actie waar de pion op eindigt wordt uitgevoerd. Met de actie "varen" kun je je schepen verplaatsen naar andere gebieden. Als je naar een onbekend gebied gaat, verlies je daarbij een van je schepen. Met de actie "kolonie" kun je nieuwe koloniën stichten. Goederen van deze koloniën kun je later verkopen voor geld. Met de actie "arbeiders" kun je nieuwe arbeiders aanschaffen. Hoe meer arbeiders je hebt, hoe meer dingen van een bepaalde actie je in één beurt kunt doen. Met de "markt" actie kun je òf goederen van koloniën verkopen òf goederen produceren met je fabrieken. Dit heeft gevolgen voor de marktprijzen. Enrico had het gevoel dat de gevolgen precies tegengesteld waren aan de verwachtingen, maar Erik en ik waren het daar niet meer eens. Met de actie "schepen" kun je nieuwe schepen aanschaffen en met de actie "gebouwen" kun je nieuwe gebouwen bouwen: fabrieken, kerken (verlagen de prijs van arbeiders) en werven (verlagen de prijs van schepen). Tot slot is er nog de actie "privileges", die je de mogelijkheid geeft om de punten te verhogen die bepaalde onderdelen je opleveren. Zo bepaal je zelf enigszins welke onderdelen belangrijk voor je zijn, zodat je daar je strategie op kunt baseren. Nadat alle elementen duidelijk waren, speelde het spel soepel, maar het was wel even wennen aan het marktmechanisme. Toch leek het meer op een economisch spel dan op een ontdekkingsspel. Het spelgevoel leek trouwens erg op Hamburgum, waar je ook probeert voldoende inkomsten te genereren om je de activiteiten te financieren die punten opleveren. Als ik Hamburgum niet had gehad, dan was ik zeker voor Navegador gegaan, maar nu liet ik hem aan me voorbij gaan.

Donderdagavond kon ik overnachten in het appartement bij Rob, Det, Niek en Tanya. Uiteraard was er na het avondeten nog wel tijd voor een spelletje. Met z'n vijven speelden we 7 Wonders. Iedere speler begint met een wereldwonder en probeert zijn beschaving in 3 tijdperken op te bouwen. Iedere speler krijgt 7 kaarten, kiest daar eentje van uit en geeft de overige 6 door aan de linkerbuurman. De gekozen kaart kan worden gebouwd (mits de benodigde grondstoffen aanwezig zijn of gekocht kunnen worden bij één van de buren), kan gebruikt worden om een deel van het wereldwonder te bouwen of kan worden ingewisseld voor geld. Na 6 rondes is het eerste tijdperk afgelopen. De zevende kaarten gaan uit het spel. Nu wordt tussen alle buren de militaire kracht vergeleken. De winnaars verdienen punten, de verliezers krijgen strafpunten. Nu start tijdperk 2, dat overeenkomt met het eerste tijdperk, alleen wordt nu de andere kant op gespeeld. En na tijdperk 2 volgt nog tijdperk 3. Dan kan de winnaar worden bepaald. Er moeten veel punten worden opgeteld om te zien wie uiteindelijk de winnaar is. Tijdens het spel heb je wel een gevoel wie er goed gaat, maar het is erg lastig te volgen. Tevens heb je alleen enige invloed op je buren, met de andere spelers heb je niet veel te maken. De eerste keer was het nog een beetje aftasten, maar het gaf nog niet meteen het super wauw gevoel, dat van tevoren was voorspeld.

Rob, Det en Tanya gingen naar bed. Niek wilde graag nog Troyes uitproberen en ik bood me graag aan als slachtoffer. Eerst moesten nog de regels worden doorgenomen en het duurde even voordat alles op zijn plaats viel. De spelers beginnen met arbeiders op het bord in drie verschillende gebouwen. Deze bepalen met hoeveel en van welke kleur er dobbelstenen mogen worden gegooid. Deze komen in het gebied van de speler te liggen. Om beurten gaan de spelers nu dobbelstenen inzetten op acties op het bord en op kaarten. Dat kunnen eigen dobbelstenen zijn, maar er kunnen ook dobbelstenen worden weggekocht bij anderen. Tevens kunnen de dobbelstenen eventueel worden omgedraaid, waardoor lage waardes ineens hoge waardes kunnen zijn. Er zijn ook gevaren die het land bedreigen en door de spelers moeten worden bezworen. Er zijn acties die direct iets doen, maar ook acties met een kansfactor. Uiteraard had die kansfactor best wel invloed. Bij een kleine kans gooide ik super en veel raak en bij een grote kans wist ik telkens te falen. Het spel had wel iets, maar ik kan er nog niet echt de vinger op leggen. Ik zou het nog wel eens willen proberen, maar ik denk dat het uiteindelijk toch allemaal te grillig is en erg afhankelijk van de kaarten die uiteindelijk in het spel komen. Ik begrijp niet echt hoe het spel zo hoog in de Fairplay lijst heeft kunnen komen, want het duurt best lang om te spelen, het is niet gemakkelijk te leren en er waren maar weinig plaatsen waar het op de beurs gespeeld kon worden.

Op vrijdagmiddag was in de grote zaal waar ook de persconferentie werd gehouden, de uitreiking van de International Gamers Awards. Aangezien voor Greg Schloesser dit jaar niet aanwezig was, nam Stuart Dagger deze uitreiking voor zijn rekening. Aangezien geen van de prijswinnaars Duitstalig was, waagde hij geen poging een deel van de speech in het Duits te doen. Er was een kleine opkomst: de winnaars, enkele geïnteresseerden, enkele journalisten en een aantal juryleden. De winnaars namen ook geen moeite om een speech te houden en na wat foto's hield iedereen het ook weer snel voor gezien. Er moet toch een manier gevonden worden om meer aandacht te krijgen voor de uitreiking, want anders kan het beter weer in de hallen gehouden worden. Meervoudig winnaar Lookout Games had ook de moeite genomen om bij de uitreiking aanwezig te zijn, maar dat voorbeeld werd eigenlijk niet door andere uitgevers gevolgd. Die hadden hun handen natuurlijk vol op de beursvloer.

Aan het eind van de dag konden we nog een plekje krijgen bij het spel Luna. Dit spel verscheen regelmatig in de Fairplay lijst en we verwachtten er dan ook veel van. Met Erik, Enrico en een Duitser speelde ik het spel. De spelers hebben een aantal "arbeiders" op eilandjes. Afhankelijk van het eilandje kan een bepaalde actie worden uitgevoerd. Het doel is om uiteindelijk invloed op het grote eiland te krijgen. Een erg korte omschrijving die het thema geen goed doet. Misschien omdat het aan het eind van de tweede dag was, maar ik vond het het allemaal erg veel gedoe en weinig speelvreugde. Misschien moet ik het nog maar eens proberen, maar op dit moment heb ik daar geen behoefte aan.

De Poolse uitgever Rebel.pl had het spel K2 meegenomen. De spelers hebben elk 2 bergbeklimmers en proberen deze zo hoog mogelijk op de berg K2 te krijgen. Hoe hoger, hoe meer punten. Na 18 "dagen" worden de punten van de bergbeklimmers opgeteld om te kijken wie het spel heeft gewonnen. Je moet echter wel proberen je bergbeklimmers in leven te houden, anders worden de punten voor deze klimmer gereduceerd tot 1. Het spelbord is dubbelzijdig: een makkelijke kant en een moeilijke kant. Daarnaast kun je spelen met zomerweer en met winterweer. Beginners doen de makkelijke kant met zomerweer en groeien langzaam door naar de moeilijke kant met uiteindelijk ook winterweer. Iedere speler heeft hetzelfde setje speelkaarten met bewegingskaarten en acclimatiseringskaarten. Zes kaarten worden op handen genomen en 3 daarvan worden uitgespeeld. De spelers kiezen deze tegelijk, maar voeren ze na elkaar uit. Nadat er bewogen is, wordt de gesteldheid van de klimmers aangepast. Onderaan de berg stijgt deze gesteldheid, maar naarmate je hoger komt, gaat deze dalen. Ook het weer kan van invloed zijn op de gesteldheid. Beide klimmers hebben een tentje bij zich, waarin ze kunnen schuilen. Een heel aangenaam spel om te spelen en voor mij een van de toppers van de beurs.

Alea had geheel in stijl met voorgaande jaren alleen een prototype van een spel: Die Burgen von Burgund. Wederom een spel van Stefan Feld dat in de grote serie van Alea zal verschijnen.

Fairplay Spielescout lijst is altijd een aardige graadmeter voor de toppers van de beurs. Zo kom je af en toe achter interessante titels die je nog had gemist. Vooraf werd 7 Wonders als de grote hit aangegeven en uiteindelijk is het spel ook bovenaan de lijst geëindigd. Waarschijnlijk was de hype iets te groot, want ik had meer van het spel verwacht. Een prima spel, mooi uitgevoerd, lekker speelbaar, maar niet echt heel vernieuwend. Ik zou zo snel geen andere titel op de beurs weten die ik hoger zou inschalen. Geen echte uitschieters, maar een hele grote groep zeer degelijke spellen, goed uitgewerkt, prachtig materiaal, stuk voor stuk kwaliteit, maar allemaal niet echt vernieuwend. Of begin ik door de overdaad aan nieuwe spellen verzadigd te raken?

1655 Habemus Papam. Een klein spelletje dat zonder de aandacht van de Fairplay lijst waarschijnlijk aan de aandacht van velen was ontsnapt. Er moet een nieuwe paus worden gekozen. Wie heeft de meeste stemmen weten te vergaren als de witte rook uit de schoorsteen komt?

De donderdag en de vrijdag zaten erop. Op zaterdag zouden Corrie en de kids (Milo en Nisha) meekomen naar de beurs. Een verslag daarvan volgt nog...

Tot slot nog enkele foto's met wat opmerkingen.

Het bezoekersrecord werd dit jaar weer verbroken: 154.000 bezoekers.

Een Koreaans spel over kunstschaatsen op het ijs.

Een educatief spel over schoon water in de ghetto's in Kenya, dat bij 999Games zal verschijnen in een kleine oplage.

De duurste Magic kaart in deze winkel was maar liefst € 9.000,00. (Geen drukfout.) Wauw.

Origineel gevouwen spelregels bij het spel Expedition Sumatra. Je kunt eenvoudig het gewenste hoofdstuk openklappen en de daarbij behorende regels lezen. Of het in de praktijk ook echt handig werkt, weet ik niet.

Kampioenschappen Gemblo. Een spel dat overeenkomsten vertoond met Blokus.

In Magestorm zijn de spelers magiërs die hun legers aanvoeren door hun magische krachten te gebruiken. Op een speciaal magiebord worden deze krachten en de uitgesproken spreuken bijgehouden. De legers worden gestuurd door middel van doelen. De eenheden bewegen naar de dichtstbijzijnde doelen.

Een prototype van een vader-zoon wargame met relatief eenvoudige regels. De eenheden worden door middel van kaarten gestuurd. Zo kunnen historische scenario's worden nagespeeld.

Naar Spiel 2010
Naar boven / Naar menu

by Ronald Hoekstra - 2010